Startpagina » Ontwikkeling » Waarom praat mijn zoon niet graag?

    Waarom praat mijn zoon niet graag?

    Als uw kind niet zo graag praat als andere kinderen van dezelfde leeftijd, heeft hij mogelijk een spraak- of communicatieprobleem als gevolg van kleine veranderingen in de spraakspieren, wat niet noodzakelijk een teken is van ernstigere problemen zoals autisme, bijvoorbeeld.

    Daarnaast kunnen gehoorproblemen of andere situaties, zoals enig kind zijn of het jongste kind, ook belemmeringen creëren bij het ontwikkelen van het spraakvermogen. Het wordt daarom aanbevolen om een ​​logopedist te raadplegen om de mogelijke reden voor deze moeilijkheid te achterhalen.

    Over het algemeen wordt verwacht dat kinderen de eerste woorden beginnen te spreken na ongeveer 18 maanden, maar het kan tot 6 jaar duren voordat ze correct kunnen spreken, aangezien er geen juiste leeftijd is voor volledige taalontwikkeling.

    Lees meer op: Wanneer uw kind moet beginnen met praten.

    Wat te doen om spraakproblemen in de kindertijd te behandelen

    De beste manier om kinderen met spraakproblemen in de kindertijd te behandelen, is door een logopedist te raadplegen om het probleem te identificeren en een passende behandeling te starten. Een groot deel van de spraakproblemen bij kinderen kan echter worden verbeterd met enkele belangrijke tips, waaronder:

    • Behandel uw kind niet als een baby, omdat kinderen zich gedragen naar wat hun ouders van hen verwachten;
    • Zeg de woorden niet verkeerd, als 'bibi' in plaats van 'auto', omdat het kind de geluiden van volwassenen imiteert en objecten niet de juiste naam geeft;
    • Vermijd veeleisend boven de mogelijkheden van het kind, omdat het het kind onzeker kan maken over zijn ontwikkeling, wat zijn leren kan belemmeren;
    • Geef het kind niet de schuld van spraakfouten, zoals 'Ik verstond niets wat je zei' of 'Spreek goed', omdat het normaal is dat er fouten ontstaan ​​in de spraakontwikkeling. In deze gevallen is het aan te raden om gewoon 'Herhaal, ik begreep het niet' op een rustige en vriendelijke manier te zeggen, alsof je bijvoorbeeld met een volwassen vriend praat;
    • Moedig het kind aan om te spreken, omdat ze moet voelen dat er een omgeving is waarin ze fouten kan maken zonder beoordeeld te worden;
    • Vraag het kind niet om hetzelfde woord keer op keer te herhalen, omdat het een negatief beeld van zichzelf kan creëren, waardoor het kind communiceert.

    Ouders en leerkrachten moeten echter begeleiding krijgen van kinderartsen en logopedisten om de beste manier te vinden om in elke fase van de spraakontwikkeling met het kind om te gaan, om te voorkomen dat hun normale ontwikkeling wordt belemmerd, ook al is het langzamer dan bij andere kinderen..

    Belangrijkste spraakproblemen in de kindertijd

    De belangrijkste spraakproblemen in de kindertijd houden verband met het uitwisselen, weglaten of vervormen van geluiden en omvatten daarom bijvoorbeeld stotteren, verstoorde taal, dyslalia of apraxie.

    1. Stotteren

    Stotteren is een spraakprobleem dat de vloeiendheid van de spraak van het kind verstoort, waarbij overmatige herhaling van het eerste deel van het woord gebruikelijk is, zoals in 'cla-cla-cla-claro', of een enkel geluid, zoals in het geval van 'co-ooo-mida' bijvoorbeeld. Stotteren is echter heel gebruikelijk tot 3 jaar en mag pas na die leeftijd als een probleem worden behandeld..

    2. Ongeordende spraak

    Kinderen met een verstoorde spraak vinden het moeilijk om op een begrijpelijke manier te spreken en hebben daarom veel moeite om uit te drukken wat ze denken. In deze gevallen komen plotselinge veranderingen in het taalritme vaak voor, zoals onverwachte pauzes vermengd met verhoogde spraaksnelheid..

    3. Dyslalia

    Dyslalia is een spraakprobleem dat wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van verschillende taalfouten tijdens de spraak van het kind, waaronder het uitwisselen van letters in een woord, zoals 'callus' in plaats van 'auto', weglaten van geluiden, zoals 'omi' in plaats van 'aten' of toevoeging van lettergrepen van een woord, zoals 'venster' in plaats van 'venster'. Lees hier meer over deze ziekte.

    4. Apraxia

    Apraxia ontstaat wanneer het kind moeite heeft om geluiden correct te produceren of te imiteren, niet in staat is om eenvoudiger woorden te herhalen, zeg bijvoorbeeld 'té' wanneer hem wordt gevraagd om 'man' te spreken. Dit gebeurt meestal wanneer het kind de spieren of structuren die nodig zijn om te spreken niet goed kan bewegen, zoals in het geval van een vastzittende tong.

    Vanwege de verschillende veranderingen in de spraak van het kind en de moeilijkheid om echte spraakproblemen te identificeren, is het raadzaam om een ​​logopedist te raadplegen wanneer er een vermoeden is, aangezien dit de meest geschikte professional is om het probleem correct te identificeren.

    Het is dus normaal dat er in hetzelfde gezin kinderen zijn die beginnen te praten in de buurt van anderhalf jaar, terwijl anderen pas beginnen te praten na 3 of 4 jaar en daarom mogen ouders de spraakontwikkeling van een kind niet vergelijken met de oudere broer of zus bijvoorbeeld, omdat het onnodige angst kan veroorzaken en de ontwikkeling van het kind kan verergeren.

    Wanneer naar de kinderarts gaan

    Het wordt aanbevolen om een ​​logopedist te raadplegen als het kind:

    • Stottert vaak na 4 jaar;
    • Het produceert geen enkele vorm van geluid, zelfs niet als het alleen speelt;
    • Hij begrijpt niet wat hem wordt verteld;
    • Hij werd geboren met een aangeboren gehoor- of mondprobleem, zoals een vastzittende tong of een gespleten lip.

    In deze gevallen zal de arts de geschiedenis van het kind beoordelen en zijn gedrag observeren om te identificeren welke problemen aanwezig zijn in zijn manier van communiceren, de meest geschikte behandeling te selecteren en ouders te adviseren over de beste manier om met het kind om te gaan, om het probleem zo snel mogelijk op te lossen.

    Hier leest u hoe u weet of uw kind een gehoorprobleem heeft dat spraak moeilijk kan maken bij:

    • Hoe gehoorverlies bij baby's te identificeren.