Hoe hemolytische anemie te identificeren en te behandelen

Auto-immuun hemolytische anemie, ook bekend onder de afkorting AHAI, is een ziekte die wordt gekenmerkt door de productie van antilichamen die reageren op rode bloedcellen, die rode bloedcellen zijn, deze vernietigen en bloedarmoede veroorzaken, met symptomen als vermoeidheid, bleekheid, duizeligheid, gele huid en ogen en malaise

Dit type bloedarmoede kan iedereen treffen en komt vaker voor bij jongvolwassenen. Hoewel de oorzaak niet altijd wordt opgehelderd, kan deze het gevolg zijn van ontregeling van het immuunsysteem na een infectie, de aanwezigheid van een andere auto-immuunziekte, het gebruik van bepaalde medicijnen of zelfs kanker.

Auto-immuun hemolytische anemie is niet altijd te genezen, maar het wordt voornamelijk behandeld met medicijnen om het immuunsysteem te reguleren, zoals corticosteroïden en immunosuppressiva. In sommige gevallen kan verwijdering van de milt, een splenectomie genoemd, aangewezen zijn, omdat hier een deel van de rode bloedcellen wordt vernietigd. 

Belangrijkste symptomen

Symptomen van auto-immuun hemolytische anemie zijn onder meer:

• Zwakte;
• Zich zwak voelen;
• Pallor;
• Gebrek aan eetlust;
• Duizeligheid;
• Vermoeidheid;
• Slaap;
• Ongesteldheid;
• Hoofdpijn;
• Zwakke nagels;
• Droge huid;
• Haaruitval;
• Kortademigheid;
• Bleekheid in de slijmvliezen van de ogen en mond;
• Geheugenstoringen;
• Concentratieproblemen.

Deze symptomen lijken sterk op die van andere vormen van bloedarmoede, dus het is noodzakelijk dat de arts tests bestelt die kunnen helpen de exacte oorzaak vast te stellen, zoals de verlaagde dosering van rode bloedcellen, het hoge aantal reticulocyten, die onrijpe rode bloedcellen, plus immunologische tests.  

Controleer hoe onderscheid kan worden gemaakt tussen de oorzaken van bloedarmoede.

Wat zijn de oorzaken?

De oorzaak van auto-immuun hemolytische anemie wordt niet altijd vastgesteld, maar kan in veel gevallen secundair zijn aan de aanwezigheid van andere auto-immuunziekten, zoals lupus en reumatoïde artritis, kanker, zoals lymfomen of leukemieën, of als gevolg van de reactie op medicijnen, zoals Levodopa, Methyldopa, ontstekingsremmers en bepaalde antibiotica.

Het kan ook ontstaan ​​na infecties, zoals die veroorzaakt door virussen zoals Epstein-Barr of Parvovirus B19, of door bacteriën zoals Mycobacterium pneumoniae of Treponema pallidum wanneer het bijvoorbeeld tertiaire syfilis veroorzaakt. 

In ongeveer 20% van de gevallen wordt auto-immuun hemolytische anemie verergerd door de kou, omdat in deze gevallen de antilichamen worden geactiveerd door lage temperaturen en AHAI worden genoemd door koude antilichamen. De overige gevallen worden door hete antilichamen AHAI genoemd en zijn de meerderheid.

Hoe de diagnose te bevestigen

Voor de diagnose van auto-immuun hemolytische anemie omvatten de tests die de arts zal bestellen:

• CBC, bloedarmoede identificeren en de ernst ervan observeren;
• Immunologische tests, zoals de directe Coombs-test, die de aanwezigheid van antilichamen aan het oppervlak van rode bloedcellen aantoont. Begrijp wat de Coombs-test betekent;
• Tests die hemolyse bewijzen, als een toename van reticulocyten in het bloed, dit zijn onrijpe rode bloedcellen die bij hemolyse in overmaat in de bloedbaan verschijnen;
• Dosering van indirect bilirubine, die toeneemt bij ernstige hemolyse. Weet waar het voor is en wanneer de bilirubinetest is geïndiceerd.

Aangezien verschillende anemieën vergelijkbare symptomen en tests kunnen hebben, is het erg belangrijk dat de arts onderscheid kan maken tussen de verschillende oorzaken van bloedarmoede. Lees meer over de tests op: Tests die bloedarmoede bevestigen.

Hoe de behandeling wordt gedaan

Er kan niet worden gezegd dat er een remedie is voor auto-immuun hemolytische anemie, omdat het gebruikelijk is dat patiënten met deze ziekte periodes van uitbraken ervaren en hun toestand verbeteren. 

Om zo lang mogelijk in remissieperiode te leven, is het noodzakelijk om de door de hematoloog aangegeven behandeling uit te voeren, gemaakt met medicijnen die het immuunsysteem reguleren, waaronder corticosteroïden, zoals prednison, immunosuppressiva, zoals cyclofosfamide of cyclosporine, immunomodulatoren, zoals humaan immunoglobuline of plasmaferese, die in ernstige gevallen helpt om overtollige antilichamen uit de bloedbaan te verwijderen.

Chirurgische verwijdering van de milt, een splenectomie genoemd, is in sommige gevallen een optie, vooral voor patiënten die niet goed reageren op de behandeling. Aangezien het risico op infectie kan toenemen bij mensen die dit orgaan verwijderen, worden vaccins zoals pneumokokken en antimeningokokken aanbevolen. Lees meer over zorg en herstel na verwijdering van de milt. 

Bovendien hangt de keuze van de behandeling af van het type auto-immuun hemolytische anemie, de gepresenteerde symptomen en de ernst van de ziekte van elke persoon. De behandelingstijd is variabel en in sommige gevallen kunt u proberen om na ongeveer 6 maanden te beginnen met het staken van medicijnen om de respons te beoordelen, afhankelijk van de begeleiding van de hematoloog.