Wat is progressieve supranucleaire verlamming en hoe te behandelen
Progressieve supranucleaire verlamming, ook bekend onder de afkorting PSP, is een zeldzame neurodegeneratieve ziekte, die de geleidelijke dood van neuronen in bepaalde delen van de hersenen veroorzaakt, met verminderde motorische vaardigheden en mentale vermogens tot gevolg.
Het treft vooral mannen en mensen ouder dan 60 jaar en wordt gekenmerkt door het veroorzaken van verschillende bewegingsstoornissen, zoals spraakstoornissen, onvermogen om te slikken, verlies van oogbewegingen, stijfheid, vallen, posturale instabiliteit en een foto dementie, met veranderingen in geheugen, denken en persoonlijkheid.
Hoewel er geen genezing is, is het mogelijk om de behandeling van progressieve supranucleaire verlamming uit te voeren, met medicijnen om bewegingsbeperkingen te verlichten, evenals bijvoorbeeld antipsychotica of antidepressiva. Daarnaast zijn fysiotherapie, logopedie en ergotherapie aangewezen als een manier om de kwaliteit van leven van de patiënt te verbeteren.
Belangrijkste symptomen
Tekenen en symptomen die kunnen worden gevonden bij de persoon met progressieve supranucleaire verlamming zijn onder meer:
- Saldo veranderingen;
- Moeilijk lopen;
- Stijfheid van het lichaam;
- Frequente valpartijen;
- Onvermogen om de woorden uit te spreken, dysarthrie genaamd. Begrijp wat dysartrie is en wanneer het kan ontstaan;
- Verstikking en onvermogen om voedsel door te slikken, dysfagie genoemd;
- Spierspasmen en vervormde houdingen, wat dystonie is. Bekijk hoe u dystonie kunt identificeren en wat de oorzaak is;
- Verlamming van oogbewegingen, vooral in verticale richting;
- Verminderde gezichtsuitdrukkingen;
- Compromis van metaalvaardigheden, met vergeetachtigheid, traagheid van denken, persoonlijkheidsveranderingen, moeilijk te begrijpen en locatie.
De reeks veranderingen veroorzaakt door progressieve supranucleaire verlamming is vergelijkbaar met die van de ziekte van Parkinson, daarom kunnen deze ziekten vaak worden verward. Bekijk hoe u de belangrijkste symptomen van de ziekte van Parkinson kunt identificeren.
Zo is supranucleaire verlamming een van de oorzaken van "parkinsonisme", ook aanwezig in verschillende andere degeneratieve hersenziekten, zoals dementie met Lewy-lichaampjes, meervoudige systeematrofie, de ziekte van Huntington of intoxicatie door bepaalde medicijnen, bijvoorbeeld.
Hoewel de levensduur van een persoon met supranucleaire verlamming per geval varieert, is het bekend dat de ziekte na ongeveer 5 tot 10 jaar na het begin van de symptomen ernstig wordt, waarbij het risico op complicaties zoals longinfecties of decubitus op de huid
Hoe te bevestigen
De diagnose van progressieve supranucleaire verlamming wordt gesteld door de neuroloog, hoewel deze kan worden opgespoord door andere specialisten, zoals een geriater of psychiater, aangezien de tekenen en symptomen worden verward met andere degeneratieve ziekten van leeftijd of psychiatrische ziekten..
De arts moet de tekenen en symptomen van de patiënt zorgvuldig beoordelen, lichamelijk onderzoek en ordetests zoals laboratoriumtests, computertomografie van de schedel of MRI van de hersenen, die tekenen van de ziekte vertonen en andere mogelijke oorzaken helpen uitsluiten..
Positronemissietomografie, een onderzoek naar nucleaire radiologie, met behulp van een radioactieve medicatie, die in staat is om meer specifieke beelden te verkrijgen en veranderingen in hersensamenstelling en -functie kan aantonen. Ontdek hoe dit examen wordt gedaan en wanneer het wordt aangegeven.
Hoe de behandeling wordt gedaan
Hoewel er geen specifieke behandeling is die de progressie van de ziekte kan voorkomen of voorkomen, kan de arts behandelingen aanbevelen die de symptomen onder controle houden en de levenskwaliteit van de patiënt verbeteren..
Geneesmiddelen die worden gebruikt voor de behandeling van Parkinson, zoals Levodopa, Carbidopa, Amantadine of Seleginine, kunnen bijvoorbeeld, ondanks dat ze in deze gevallen weinig doeltreffend zijn, nuttig zijn om motorische symptomen te verlichten. Bovendien kunnen antidepressiva, anxiolytische en antipsychotica helpen bij het behandelen van stemmings-, angst- en gedragsveranderingen.
Fysiotherapie, logopedie en ergotherapie zijn essentieel, omdat ze de effecten van de ziekte minimaliseren. De gepersonaliseerde fysiotherapiebehandeling kan houdingen, misvormingen en gangveranderingen corrigeren, waardoor het gebruik van een rolstoel wordt vertraagd..
Daarnaast is de opvang en bewaking van familieleden essentieel, want naarmate de ziekte vordert, kan de patiënt in de loop van de jaren afhankelijker worden van hulp bij dagelijkse activiteiten. Bekijk tips over hoe u voor een afhankelijke persoon kunt zorgen.
