Wat is Streptococcus -infectie, belangrijkste soorten en hoe te identificeren
Streptococcus komt overeen met een geslacht van bacteriën dat wordt gekenmerkt door zijn afgeronde vorm en in een ketting is gerangschikt, naast dat het een violet- of donkerblauwe kleur heeft wanneer het door de microscoop wordt bekeken, en wordt daarom grampositieve bacteriën genoemd.
Veel van de soorten Streptococcus kan in het lichaam worden gevonden en veroorzaakt geen enkele vorm van ziekte. Door een bepaalde situatie kan er echter een onevenwicht zijn tussen de soorten micro-organismen waaruit het lichaam bestaat en als gevolg daarvan de proliferatie van dit type bacteriën, die ernstige ziekten kunnen veroorzaken als ze niet worden behandeld..
Belangrijkste soort
Bacteriën van het geslacht Streptococcus ze zijn klein en onbeweeglijk, omdat ze niet de structuur hebben die verantwoordelijk is voor voortbeweging, wat de plagen zijn. Bovendien zijn de meeste soorten facultatief anaëroob, dat wil zeggen dat ze kunnen groeien in omgevingen met of zonder zuurstof, en een optimale groeitemperatuur hebben van ongeveer 37 ° C. De belangrijkste soorten bacteriën die tot dit geslacht behoren, zijn:
1. Streptococcus pyogenes
De Streptococcus pyogenes, of S. pyogenes of Streptococcus groep A is het meest pathogene type voor mensen, ondanks het feit dat de mens hun natuurlijke reservoir is. Deze bacterie is voornamelijk aanwezig in de mond en keel en is niet alleen aanwezig op de huid en luchtwegen, maar kan ook gemakkelijk van persoon op persoon worden overgedragen door het delen van bestek, kussen of afscheidingen, zoals niezen en hoesten, bijvoorbeeld of door contact met wondafscheidingen van geïnfecteerde mensen.
De belangrijkste vorm van inzending voor de S. pyogenes in het lichaam is via de luchtwegen, wat de eerste plaats van infectie kan zijn of het optreden van infecties in andere delen van het lichaam kan vergemakkelijken, maar niet alle mensen die met deze bacterie zijn geïnfecteerd, ontwikkelen symptomen.
Een van de belangrijkste ziekten veroorzaakt door S. pyogenes is faryngitis, die wordt gekenmerkt door keelpijn, koorts, malaise en hoofdpijn. Naast faryngitis, S. pyogenes het kan roodvonk, huidinfecties zoals impetigo en erysipelas veroorzaken, naast weefselnecrose en reumatische koorts. Reumatische koorts is een auto-immuunziekte die wordt gekenmerkt door de eigen aanval van het lichaam op het immuunsysteem en die kan worden bevorderd door de aanwezigheid van de bacteriën, bijvoorbeeld met gewrichtspijn en cardiale betrokkenheid. Leer hoe u reumatische koorts kunt identificeren en behandelen.
Symptomen van infectie door S. pyogenes variëren afhankelijk van de ziekte, maar het meest voorkomende symptoom is aanhoudende keelpijn die meer dan 2 keer per jaar voorkomt. De infectie wordt geïdentificeerd door laboratoriumtests, voornamelijk de test voor anti-streptolysine O of ASLO, die de identificatie mogelijk maakt van antilichamen die tegen deze bacterie worden geproduceerd. Bekijk hoe u het ASLO-examen begrijpt.
Behandeling voor infectie door S. pyogenes het hangt af van de ziekte die de bacterie veroorzaakt en wordt voornamelijk gedaan met het gebruik van antibiotica, zoals penicilline en erytromycine. Het is belangrijk dat de behandeling wordt uitgevoerd volgens de richtlijnen van de arts, omdat het gebruikelijk is dat deze bacterie resistentiemechanismen opdoet, wat de behandeling ingewikkeld kan maken en tot ernstige gezondheidscomplicaties kan leiden..
2. Streptococcus agalactiae
De Streptococcus agalactiae, of S. agalactiae of Streptococcus groep B, zijn bacteriën die gemakkelijker te vinden zijn in het onderste darmkanaal en in het urinaire en genitale stelsel van de vrouw en die bij pasgeborenen ernstige infecties kunnen veroorzaken.
Hoewel het van nature aanwezig kan zijn in vagina's voor vrouwen, de S. agalactiae het kan een risico vormen voor de baby en sepsis, longontsteking, endocarditis en zelfs meningitis veroorzaken. Dit komt omdat de bacteriën in de vagina het vruchtwater kunnen besmetten en door de baby kunnen worden opgezogen, wat kan leiden tot bloedvergiftiging voor zowel de moeder als de baby, en wordt op het moment van bevalling ook overgedragen op de baby..
De aanwezigheid van deze bacterie veroorzaakt normaal gesproken geen symptomen, maar kan enkele weken voor de bevalling bij de vrouw worden vastgesteld om na te gaan of profylactische maatregelen nodig zijn om infectie bij de pasgeborene te voorkomen. Infectie met S. agalactiae bij de baby kan het worden geïdentificeerd aan de hand van enkele kenmerken, zoals verandering van het geweten, cyanose en apneu, bijvoorbeeld enkele uren na de bevalling of twee dagen later. Begrijp hoe het examen wordt gedaan om de aanwezigheid van te identificeren Streptococcus groep B tijdens de zwangerschap.
Tijdens zwangerschap, infectie door S. agalactiae het kan bijvoorbeeld leiden tot een miskraam, infectie in het vruchtwater, sepsis bij de geboorte, longontsteking en meningitis. In het geval van meningitis wordt de diagnose gesteld door het CSF te kweken om de bacteriegroei te verifiëren. Daarnaast kunnen specifieke tests worden gedaan om de diagnose van infectie te voltooien S. agalactiae. De behandeling wordt meestal gedaan met behulp van antibiotica, de meest aangewezen door de arts penicilline, cefalosporine, erytromycine en chlooramfenicol.
Lees meer over infectie Streptococcus agalactiae.
3. Streptococcus pneumoniae
De Streptococcus pneumoniae, of S. pneumoniae of pneumokokken, wordt aangetroffen in de luchtwegen van volwassenen en, minder vaak bij kinderen, en is verantwoordelijk voor ziekten zoals otitis, sinusitis, meningitis en vooral longontsteking.
Longontsteking is de belangrijkste ziekte die door dit micro-organisme wordt veroorzaakt en kan worden geïdentificeerd door ademhalingssymptomen, zoals ademhalingsmoeilijkheden, sneller ademen dan normaal en overmatige vermoeidheid, bijvoorbeeld. Ken andere symptomen van longontsteking.
Behandeling voor infectie door S. pneumoniae wordt gedaan met het gebruik van antibiotica, die door de arts moeten worden aanbevolen, zoals penicilline, chlooramfenicol, erytromycine, sulfametoxazol-trimetoprim en tetracycline.
4. Streptococcus viridans
De Streptococcus viridans, ook wel bekend als S. viridans, vormt voornamelijk de mondholte en keelholte en heeft een beschermende rol, het voorkomt kolonisatie van het gebied door pathogene bacteriesoorten, zoals S. pyogenes.
De Streptococcus mitis, behorend tot de groep van S. viridans, het is aanwezig op het oppervlak van tanden en slijmvliezen en de aanwezigheid ervan kan worden geïdentificeerd door visualisatie van tandplakjes. Deze bacteriën kunnen bijvoorbeeld tijdens het tandenpoetsen of het trekken van tanden in de bloedbaan terechtkomen, vooral als het tandvlees ontstoken is. Bij gezonde mensen worden deze bacteriën echter gemakkelijk uit de bloedbaan geëlimineerd, maar wanneer de persoon een predisponerende aandoening heeft, zoals atherosclerose, het gebruik van intraveneuze medicijnen of hartproblemen, kunnen de bacteriën op een bepaalde locatie op het lichaam groeien, wat resulteert in bij endocarditis.
De Streptococcus mutans, die ook tot de groep behoort S. viridans, het is voornamelijk aanwezig in tandglazuur en de aanwezigheid in tanden is direct gerelateerd aan de hoeveelheid geconsumeerde suiker, en is de belangrijkste oorzaak van het optreden van cariës.
Hoe te identificeren
De identificatie van infectie door bacteriën van het geslacht Streptococcus het gebeurt in het laboratorium door middel van specifieke examens. De arts zal, afhankelijk van de symptomen die door de persoon worden gepresenteerd, het materiaal aangeven dat voor analyse naar het laboratorium zal worden gestuurd, zoals bloed, afscheiding uit de keel, mond of vaginale afscheiding, bijvoorbeeld.
In het laboratorium worden specifieke tests uitgevoerd om aan te geven dat de bacterie de infectie veroorzaakt Streptococcus, naast andere tests die de identificatie van de bacteriesoort mogelijk maken, wat belangrijk is voor de arts om de diagnose te voltooien. Naast het identificeren van de soort worden biochemische tests uitgevoerd om het gevoeligheidsprofiel van de bacteriën te controleren, dat wil zeggen om te controleren welke de beste antibiotica zijn om deze infectie te bestrijden..
