Wat is het maligne neurolepticasyndroom, de belangrijkste symptomen en hoe te behandelen
Maligne neurolepticasyndroom is een ernstige reactie op het gebruik van neuroleptica, zoals haloperidol, olanzapine of chloorpromazine en anti-emetica, zoals metoclopramide, domperidon of promethazine, wat kan leiden tot blokkering van dopamine. Hoewel zeldzaam, kan dit syndroom levensbedreigend zijn als de behandeling niet snel wordt gestart en daarom is het noodzakelijk op de hoogte te zijn van mogelijke symptomen die optreden na het gebruik van dit type medicatie.
Dus bij tekenen zoals koorts boven 39 ° C, moeite met het bewegen van de ledematen of extreme opwinding, wordt het aanbevolen om na gebruik van dit type medicatie snel naar het ziekenhuis te gaan om het probleem te beoordelen, de diagnose te bevestigen en de meest geschikte behandeling te starten..
Belangrijkste symptomen
De meest voorkomende symptomen van het maligne neurolepticasyndroom zijn:
- Hoge koorts, boven 39 ° C;
- Gevoel van kortademigheid;
- Spierstijfheid;
- Onregelmatige en snelle hartslag;
- Moeilijkheid om uw armen en benen te bewegen;
- Mentale veranderingen, zoals verwarring, opwinding of flauwvallen;
- Meer zweten;
- Spierstijfheid, vergezeld van trillingen;
- Sluitspierincontinentie;
- Plotselinge veranderingen in bloeddruk.
Deze symptomen kunnen optreden bij iedereen die wordt behandeld met neuroleptica, maar komt vaker voor tijdens de eerste twee weken van de behandeling..
In het ziekenhuis kan de arts, naast het beoordelen van symptomen, ook een aantal tests bestellen, zoals bloedonderzoek en / of nier- en leverfunctietesten, om gemakkelijker tot een diagnose te kunnen komen..
Wie loopt het meeste risico
Hoewel het niet mogelijk is om te voorspellen wie mogelijk last heeft van het maligne neurolepticasyndroom, is het bekend dat mensen die normaal agitatie ervaren of die zeer hoge doses neuroleptica gebruiken, meer kans hebben om het syndroom te ontwikkelen.
Hoe de behandeling wordt gedaan
De behandeling wordt meestal in het ziekenhuis uitgevoerd om de evolutie van de symptomen te beoordelen en medicatie rechtstreeks in de ader toe te dienen. De meest voorkomende behandelingen zijn:
- Suspensie van geneesmiddelen dat veroorzaakte het syndroom;
- Gebruik van actieve kool: helpt de adsorptie van het medicijn te verminderen, als de inname onlangs is opgetreden;
- Serum direct in de ader: zorgt voor voldoende hydratatie en reguleert het niveau van voedingsstoffen in het lichaam;
- Spierontspannende remedies, zoals Dantrolene: verlicht spierstijfheid veroorzaakt door excitatie van het zenuwstelsel;
- Koortswerende middelen, zoals paracetamol of dipyrone: verlaag de lichaamstemperatuur en bestrijd koorts.
Daarnaast kan de arts ook andere technieken gebruiken, zoals bijvoorbeeld elektroconvulsietherapie of plasmaferese.
Afhankelijk van het tijdstip waarop het syndroom zich ontwikkelt, moeten complicaties zoals bijvoorbeeld nierfalen of een duidelijke verlaging van het zuurstofgehalte in het lichaam mogelijk worden behandeld. Kijk hoe nierfalen wordt behandeld.
Mogelijke complicaties
Wanneer het maligne neurolepticasyndroom niet goed wordt behandeld of de behandeling niet op tijd wordt gestart, kunnen er verschillende soorten complicaties optreden, zoals nierfalen, toevallen, longontsteking, leverfalen of longembolie. In de meest ernstige gevallen kunnen nog steeds ademhalings- en hartstilstand optreden.
