Antifosfolipidensyndroom Wat is het, oorzaken en behandeling

Antifosfolipide antilichaamsyndroom, ook bekend als Hughes of gewoon SAF of SAAF, is een zeldzame auto-immuunziekte die wordt gekenmerkt door het gemak bij het vormen van trombi in de aderen en slagaders die de bloedstolling verstoren, wat bijvoorbeeld kan leiden tot hoofdpijn, ademhalingsmoeilijkheden en een hartaanval.

Afhankelijk van de oorzaak kan SAF worden onderverdeeld in drie hoofdtypen:

1. Primair, waar er geen specifieke oorzaak is;
2. Secundair, die optreedt als gevolg van een andere ziekte en meestal verband houdt met systemische lupus erythematodes. Secundaire APS kan ook voorkomen, hoewel het zeldzamer is, geassocieerd met andere auto-immuunziekten, zoals bijvoorbeeld sclerodermie en reumatoïde artritis;
3. Catastrofaal, dat is het meest ernstige type APS waarbij trombi in minder dan 1 week op ten minste 3 verschillende locaties wordt gevormd.

APS kan op elke leeftijd en bij beide geslachten voorkomen, maar komt vaker voor bij vrouwen tussen 20 en 50 jaar oud. De behandeling moet worden ingesteld door de huisarts of reumatoloog en heeft tot doel de vorming van trombi te voorkomen en complicaties te voorkomen, vooral als de vrouw zwanger is.

Belangrijkste tekenen en symptomen

De belangrijkste tekenen en symptomen van APS houden verband met veranderingen in het stollingsproces en het optreden van trombose, de belangrijkste zijn:

• Pijn op de borst;
• Moeilijk ademen;
• Hoofdpijn;
• Misselijkheid;
• Zwelling van de bovenste of onderste ledematen;
• Afname van het aantal bloedplaatjes;
• Opeenvolgende spontane abortussen of veranderingen in de placenta, zonder duidelijke oorzaak.

Bovendien hebben mensen met de diagnose APS meer kans op nierproblemen, een hartaanval of beroerte, bijvoorbeeld als gevolg van de vorming van trombi die de bloedcirculatie verstoren, waardoor de hoeveelheid bloed die de organen bereikt verandert. Begrijp wat trombose is.

Wat veroorzaakt het syndroom

Antifosfolipide-antilichaamsyndroom is een auto-immuunziekte, wat betekent dat het immuunsysteem zelf cellen in het lichaam aanvalt. In dit geval produceert het lichaam antifosfolipide-antilichamen die de fosfolipiden in vetcellen aanvallen, waardoor het bloed gemakkelijker te coaguleren en trombi te vormen..

De specifieke reden waarom het immuunsysteem dit type antilichaam produceert, is nog niet bekend, maar het is bekend dat het een meer voorkomende aandoening is bij mensen met andere auto-immuunziekten, zoals bijvoorbeeld lupus..

Hoe de diagnose wordt gesteld

De diagnose van het antifosfolipide-antilichaamsyndroom wordt bepaald door de aanwezigheid van ten minste één klinisch en laboratoriumcriterium, dat wil zeggen de aanwezigheid van een symptoom van de ziekte en de detectie van ten minste één auto-antilichaam in het bloed..

Onder de klinische criteria die door de arts worden overwogen, zijn episodes van arteriële of veneuze trombose, het optreden van abortus, vroeggeboorte, auto-immuunziekten en de aanwezigheid van risicofactoren voor trombose. Deze klinische criteria moeten worden bewezen door middel van beeldvorming of laboratoriumtests.

Wat laboratoriumcriteria betreft, is er de aanwezigheid van ten minste één type antifosfolipide-antilichaam, zoals:

• Lupus anticoagulans (AL);
• Anticardiolipin;
• Anti beta2-glycoproteïne 1.

Deze antilichamen moeten op twee verschillende tijdstippen worden geëvalueerd, met een interval van minimaal 2 maanden.

Om de diagnose positief te laten zijn voor APS, moeten beide criteria worden bewezen door middel van tweemaal uitgevoerde onderzoeken met een interval van minimaal 3 maanden..

Hoe de behandeling wordt gedaan

Hoewel er geen behandeling is die APS kan genezen, is het mogelijk om het risico op stolselvorming en, als gevolg daarvan, complicaties zoals trombose of een infarct te verminderen door het frequent gebruik van anticoagulantia, zoals Warfarin, dat voor oraal gebruik is bestemd. of heparine, dat is bedoeld voor intraveneus gebruik.

Meestal kunnen mensen met APS die een behandeling met anticoagulantia ondergaan, een volledig normaal leven leiden, het is alleen belangrijk om regelmatig een afspraak met de arts te hebben om de medicatiedoses indien nodig aan te passen..

Om het succes van de behandeling te garanderen, is het echter nog steeds belangrijk om bepaalde gedragingen te vermijden die de effecten van anticoagulantia kunnen verminderen, zoals het eten van voedsel met vitamine K, zoals bijvoorbeeld spinazie, kool of broccoli. Bekijk andere voorzorgsmaatregelen die u moet nemen bij het gebruik van anticoagulantia.

Behandeling tijdens zwangerschap

In sommige meer specifieke gevallen, zoals tijdens de zwangerschap, kan de arts aanbevelen dat de behandeling wordt uitgevoerd met injecteerbare heparine geassocieerd met aspirine of een intraveneus immunoglobuline, om complicaties zoals abortus te voorkomen.

Met de juiste behandeling is de kans groot dat de zwangere vrouw met APS een normale zwangerschap heeft, maar het is noodzakelijk dat ze nauwlettend wordt gevolgd door de verloskundige, omdat ze een groter risico loopt op een miskraam, vroeggeboorte of pre-eclampsie. Leer hoe u de symptomen van pre-eclampsie kunt herkennen.