Romberg-syndroom

Parry-Romberg-syndroom, of gewoon Romberg-syndroom, is een zeldzame ziekte die wordt gekenmerkt door atrofie van de huid, spieren, vet, botweefsel en zenuwen van het gezicht, waardoor esthetische vervorming ontstaat. Over het algemeen treft deze ziekte slechts één zijde van het gezicht, maar kan zich ook uitstrekken tot de rest van het lichaam..

Deze ziekte heeft geen genezing, het nemen van medicatie en operaties helpt echter de voortgang van de ziekte onder controle te houden.

Welke symptomen helpen bij het identificeren

Over het algemeen begint de ziekte met veranderingen in het gezicht net boven de kaak of in de ruimte tussen neus en mond, en strekt zich uit tot de andere plaatsen op het gezicht.

Daarnaast andere tekens zoals:

• Moeilijk kauwen;
• Moeilijkheid om je mond te openen;
• Rood en dieper oog in de baan;
• Vallend gezichtshaar;
• Lichtere plekken op het gezicht.

In de loop van de tijd kan het Parry-Romberg-syndroom ook veranderingen in de binnenkant van de mond veroorzaken, vooral in het dak van de mond, in de wangen en het tandvlees. In sommige gevallen kunnen neurologische symptomen optreden, zoals toevallen en hevige pijn in het gezicht.

Deze symptomen kunnen tussen 2 en 10 jaar voortschrijden en komen dan in een stabielere fase waarin er geen veranderingen in het gezicht meer optreden.

Hoe de behandeling te doen

Bij de behandeling van het Parry-Romberg-syndroom worden immunosuppressiva zoals prednisolon, methotrexaat of cyclofosfamide ingenomen om de ziekte te bestrijden en de symptomen te verminderen, omdat de belangrijkste oorzaken van dit syndroom auto-immuun zijn, wat betekent dat de cellen van het immuunsysteem aanvallen de weefsels van het gezicht, waardoor bijvoorbeeld vervormingen ontstaan.

Daarnaast kan het ook nodig zijn om een ​​operatie te ondergaan, voornamelijk om het gezicht te reconstrueren, door vette, spier- of bottransplantaties uit te voeren. De beste tijd om de operatie uit te voeren, verschilt van persoon tot persoon, maar het wordt aanbevolen om deze uit te voeren na de adolescentie en wanneer het individu klaar is met groeien.