Wat is longsurfactant en hoe werkt het?

Longsurfactant is een door het lichaam geproduceerde vloeistof die de uitwisseling van ademhalingsgassen in de longen vergemakkelijkt. Door zijn werking kunnen de longblaasjes, kleine zakjes die verantwoordelijk zijn voor de gasuitwisseling, open blijven tijdens het ademen, door een spanning, waardoor de zuurstof de bloedcirculatie binnenkomt.. 

Zeer premature pasgeborenen hebben mogelijk nog steeds niet voldoende productie van pulmonale oppervlakteactieve stoffen om een ​​efficiënte ademhaling te garanderen en kunnen daarom het infantiele respiratoire distress-syndroom ontwikkelen, wat ernstige ademhalingsmoeilijkheden veroorzaakt..

Gelukkig is er een medicijn, de exogene oppervlakteactieve stof, die de natuurlijke substantie van het lichaam nabootst en de ademhaling van de baby helpt totdat hij zelfstandig kan produceren. Dit medicijn kan in het eerste uur na de geboorte van de baby worden toegediend, voor een sneller resultaat, via een buisje direct in de longen..

Oppervlakteactieve functies

De belangrijkste functie van de pulmonale oppervlakteactieve stof is het vormen van een filmlaag die de juiste opening van de longblaasjes mogelijk maakt en ademen mogelijk maakt door:

• Onderhoud van de opening van de longblaasjes;
• Verminderde kracht vereist voor longuitzetting;
• Stabilisatie van de grootte van de longblaasjes.

Op deze manier zijn de longen altijd actief en in staat om gasuitwisselingen goed uit te voeren..

Wat veroorzaakt het gebrek aan oppervlakteactieve stof 

De oppervlakteactieve stof wordt geproduceerd tijdens de rijping van de longen van de baby, nog steeds in de baarmoeder van de moeder, na ongeveer 28 weken. Daarom hebben premature baby's die vóór deze periode zijn geboren mogelijk nog steeds onvoldoende productie van deze stof, wat het respiratoire distress-syndroom van de baby veroorzaakt.

Deze ziekte, ook bekend als hyaline-membraansyndroom of respiratory distress-syndroom, veroorzaakt ademhalingsmoeilijkheden, snelle ademhaling, piepende ademhaling en blauwe lippen en vingers, die zelfs dodelijk kunnen zijn.

In deze gevallen kan de kinderarts de dosis exogene oppervlakteactieve stof aan de pasgeborene aangeven, die natuurlijk kan zijn, uit dieren kan worden gewonnen of synthetisch kan zijn, die de functie van de in de longen geproduceerde oppervlakteactieve stof kan vervangen en een adequate ademhaling mogelijk maakt. Lees meer over symptomen en hoe u het respiratoir distress-syndroom bij kinderen kunt behandelen.