HIV-testresultaten begrijpen

De hiv-test wordt gedaan om de aanwezigheid van het hiv-virus in het lichaam te detecteren en moet ten minste 30 dagen na blootstelling aan risicovolle situaties worden uitgevoerd, zoals onbeschermde seks of contact met bloed of secreties van mensen met het virus HIV.

De HIV-test is eenvoudig en wordt voornamelijk gedaan door een bloedmonster te analyseren, maar speeksel kan ook worden gebruikt om te controleren op de aanwezigheid van het virus in het lichaam. Alle HIV-tests screenen op de twee soorten bestaande virussen, HIV 1 en HIV 2.

De HIV-test moet ten minste 1 maand na het risicovolle gedrag worden uitgevoerd, aangezien het immunologische venster, dat overeenkomt met de tijd tussen contact met het virus en de mogelijkheid om de infectiemarker op te sporen, 30 dagen is, en er kan het vrijgeven van een vals-negatief resultaat als de test vóór 30 dagen wordt uitgevoerd.

Hoe het resultaat te begrijpen

Om het resultaat van de HIV-test te begrijpen, is het belangrijk om te controleren of het reactief, niet-reactief of onbepaald is boven de aangegeven waarden, want normaal gesproken, hoe hoger de waarde, hoe geavanceerder de infectie is..

HIV-bloedtest

De bloedtest op HIV wordt gedaan om de aanwezigheid van het virus en de concentratie ervan in het bloed te identificeren, en geeft informatie over het stadium van de infectie. HIV-tests kunnen worden uitgevoerd met behulp van verschillende laboratoriumdiagnostische methoden, waarvan de meest gebruikte de ELISA-methode is. Mogelijke resultaten zijn:

• Reagens: Het betekent dat de persoon contact had en besmet was met het aids-virus;
• Niet-reagens: Het betekent dat de persoon niet is besmet met het aids-virus;
• Onbepaald: U moet de test herhalen omdat het monster niet duidelijk genoeg was. Sommige situaties die tot dit type resultaat leiden, zijn zwangerschap en recente vaccinatie.

In geval van een positief resultaat voor HIV, gebruikt het laboratorium zelf andere methoden om de aanwezigheid van het virus in het lichaam te bevestigen, zoals Western Blot, immunoblotting, indirecte immunofluorescentie voor HIV-1. Het positieve resultaat is dus echt betrouwbaar.

In sommige laboratoria wordt ook een waarde vrijgegeven, naast de indicatie of deze reactief, niet-reactief of onbepaald is. Deze waarde is echter niet zo klinisch belangrijk als het bepalen van de positiviteit of negativiteit van het examen, en is alleen interessant voor medische monitoring. Als de arts het interpreteert als een klinisch belangrijke waarde, kunnen meer specifieke tests worden gevraagd, zoals een viral load-test, waarbij het aantal exemplaren van het virus dat in het bloed circuleert, wordt gecontroleerd.

In het geval van een onbepaald resultaat wordt aanbevolen de test na 30 tot 60 dagen te herhalen om de aan- of afwezigheid van het virus te verifiëren. In dergelijke gevallen moet de test worden herhaald, zelfs als er geen symptomen zijn, zoals snel gewichtsverlies, aanhoudende koorts en hoest, hoofdpijn en het verschijnen van rode vlekken of kleine huidzweren. Ken de belangrijkste symptomen van HIV.

Snelle HIV-test

Snelle tests wijzen op de aanwezigheid of afwezigheid van het virus en worden uitgevoerd met een klein speekselmonster of een kleine druppel bloed om het virus te identificeren. Het resultaat van de sneltest wordt tussen 15 en 30 minuten vrijgegeven en is ook betrouwbaar, met als mogelijke resultaten:

• Positief: Geeft aan dat de persoon het HIV-virus heeft, maar een ELISA-bloedtest moet ondergaan om het resultaat te bevestigen;
• Negatief: Geeft aan dat de persoon niet is besmet met het HIV-virus.

Sneltesten worden gebruikt op straat, in overheidscampagnes bij test- en adviescentra (CTA) en bij zwangere vrouwen die beginnen met bevallen zonder prenatale zorg te hebben verricht, maar deze tests kunnen ook via internet worden gekocht. 

Normaal gesproken gebruiken overheidscampagnes OraSure-tests, die speeksel testen en de test die online bij online apotheken in het buitenland kan worden gekocht, is Home Access Express HIV-1, dat is goedgekeurd door de FDA en een druppel bloed gebruikt.

Wat is de viral load-test?

De viral load-test is een onderzoek dat tot doel heeft de evolutie van de ziekte te volgen en te controleren of de behandeling effectief is door het aantal kopieën van het virus dat in het bloed aanwezig is op het moment van afname te controleren.

Deze test is duur omdat hij wordt uitgevoerd met moleculaire technieken waarvoor speciale apparatuur en reagentia nodig zijn, en daarom is hij niet vereist voor diagnostische doeleinden. De virale load-test wordt dus alleen uitgevoerd als er een diagnose van HIV-infectie is om de patiënt te volgen en te monitoren, op verzoek van de arts 2 tot 8 weken na diagnose of begin van de behandeling en herhaling elke 3 maanden..

Aan de hand van het resultaat van de test kan de arts het aantal kopieën van het virus in het bloed beoordelen en vergelijken met de eerdere resultaten, waardoor de effectiviteit van de behandeling kan worden geverifieerd. Wanneer de toename van de virale lading wordt opgemerkt, betekent dit dat de infectie is verergerd en mogelijk de resistentie tegen de behandeling, en dat de arts de therapeutische strategie moet veranderen. Wanneer het tegenovergestelde gebeurt, dat wil zeggen wanneer de virale belasting in de loop van de tijd afneemt, betekent dit dat de behandeling effectief is, met remming van virusreplicatie..

Het resultaat van een onbepaalde viral load betekent niet dat er geen infectie meer is, maar dat het virus in lage concentraties in het bloed wordt aangetroffen, wat aangeeft dat de behandeling effectief is. In de wetenschappelijke gemeenschap bestaat consensus dat wanneer de viral load-test niet detecteerbaar is, er een laag risico is op overdracht van het virus via geslachtsgemeenschap, maar het is nog steeds belangrijk om condooms te gebruiken tijdens geslachtsgemeenschap..

Begrijp hoe moleculaire diagnose wordt gedaan.

Wanneer het vals-negatieve resultaten kan opleveren

Het vals-negatieve resultaat kan optreden wanneer de persoon het onderzoek heeft ondergaan binnen 30 dagen na het risicovolle gedrag dat mogelijk geslachtsgemeenschap was zonder condoom, het delen van wegwerpspuiten en -naalden of piercings met een besmet snijobject zoals messen of schaar, bijvoorbeeld . Dit komt omdat het lichaam niet voldoende antilichamen kan produceren om de aanwezigheid van het virus in de test aan te geven..

Maar zelfs als de test 1 maand na het risicovolle gedrag werd uitgevoerd, kan het tot 3 maanden duren voordat het lichaam voldoende antilichamen tegen het hiv-virus heeft aangemaakt en het resultaat is positief. Het is dus belangrijk dat de test 90 en 180 dagen na het risicogedrag wordt herhaald om de aanwezigheid of afwezigheid van het HIV-virus in het lichaam te bevestigen.

Wanneer een resultaat positief is, lijdt het geen twijfel dat de persoon hiv heeft, terwijl in het geval van een negatief resultaat het nodig kan zijn om de test te herhalen vanwege het vals-negatieve. Een specialist in infectieziekten kan echter aangeven wat hij in elk geval moet doen.