Hoe is het herstel van hoornvliestransplantatie

Hoornvliestransplantatie, het transparante weefsel dat het oog vormt, is een operatie om het zieke hoornvlies te vervangen door een gezond hoornvlies dat goed zicht mogelijk maakt. De operatie wordt uitgevoerd bij SUS en het is niet altijd nodig om de chirurgische punten, die niet met het blote oog zichtbaar zijn, te verwijderen.

In de postoperatieve periode van de hoornvliestransplantatie wordt het individu vrijgegeven met een verband in het oog dat de volgende dag alleen door de arts mag worden verwijderd tijdens het postoperatieve bezoek. Tijdens deze periode moet men vermijden inspanningen te leveren en gezond te eten, veel water te drinken om het lichaam en het nieuwe hoornvlies goed gehydrateerd te houden. Met de evolutie van soorten hoornvliestransplantatie is het visuele herstel sneller en sneller geworden.

Tijdens het consult zal de arts het verband verwijderen en kan de persoon zien, hoewel het zicht aanvankelijk nog een beetje wazig is, wordt het geleidelijk duidelijker.

8 Essentiële postoperatieve zorg

Zorg na transplantatie van het hoornvlies is erg belangrijk om afstoting en mogelijke complicaties te voorkomen. Daarom wordt aanbevolen:

Rust tijdens de 1e dag;
Maak het verband niet nat;
Gebruik de door de arts voorgeschreven oogdruppels en medicijnen na het verwijderen van het verband;
Wrijf niet over het geopereerde oog;
Gebruik acrylbescherming om te slapen om uw ogen niet te drukken;
Draag een zonnebril bij blootstelling aan de zon en ook binnenshuis als het licht aan is (als je last hebt);
Vermijd lichaamsbeweging in de eerste week na de transplantatie;
Slapen aan de andere kant van het geopereerde oog.

Tijdens de herstelperiode van het hoornvliestransplantaat moet het individu zich bewust zijn van tekenen van afstoting van het hoornvlies, zoals rode ogen, oogpijn, verminderd gezichtsvermogen of overmatige gevoeligheid voor licht.

Zoals bij elke andere operatie, kunnen er complicaties optreden die het gezichtsvermogen kunnen schaden, zoals ontsteking, infectie, bloeding, loslaten van het netvlies. Er kan ook een breuk in de hechtingen en zwelling van het hoornvlies zijn en daarom moet u, als u symptomen heeft, uw arts raadplegen.

Tekenen van afstoting van transplantaten

Afwijzing van het getransplanteerde hoornvlies kan iedereen overkomen die deze transplantatie heeft ondergaan en hoewel het vaker voorkomt in de eerste paar maanden na de operatie, kan afstoting zelfs 30 jaar na deze procedure plaatsvinden.

Tekenen die op afstoting kunnen duiden, zijn 14 dagen na transplantatie te zien en zijn:

Roodheid van de ogen;
Fotofobie - moeite om uw ogen open te houden op zeer heldere plaatsen of in de zon;
Wazig of wazig zicht;
Pijn in de ogen.

Sommige situaties die het risico op afstoting verhogen, zijn een eerdere transplantatie die door het lichaam werd afgestoten, wanneer het individu jong is, zijn er tekenen van oogontsteking, glaucoom of herpes, bijvoorbeeld.

Om het risico op afstoting te verminderen, adviseert de oogarts meestal het gebruik van corticosteroïden in de vorm van een zalf of oogdruppels, zoals prednisolonacetaat 1%, rechtstreeks op het getransplanteerde oog en immunosuppressiva..

Wanneer hoornvliestransplantatie is geïndiceerd

Hoornvliestransplantatie kan geïndiceerd zijn voor de behandeling van ziekten die verband houden met hoornvliestransparantie, zoals:

Keratoconus;
Leucoma;
Herpes oculair;
Bulleuze keratopathie;
Fuchs-dystrofie.

Hoornvliestransplantatie wordt meestal gedaan onder lokale anesthesie en in een chirurgisch blok, waarvoor 6-8 uur voor de operatie moet worden vasten..

Wie kan een hoornvliesdonor zijn

Iedereen tussen de 5 en 70 jaar kan na zijn dood hoornvliesdonor zijn en het is voldoende om zijn familieleden over dit verlangen te communiceren. Het verwijderen van de hoornvlies van de persoon wordt echter alleen gedaan wanneer een familielid een document in het ziekenhuis ondertekent waarin de verwijdering mogelijk is.

Verwijdering van het hoornvlies is niet geïndiceerd wanneer het individu het HIV-virus, leukemie, gegeneraliseerde infectie heeft of wanneer de doodsoorzaak niet bekend is.