Begrijp waarom sommige kinderen minder aanhankelijk zijn (en zich niet hechten)

Sommige kinderen zijn minder aanhankelijk en hebben moeite met het geven en ontvangen van genegenheid, omdat ze een beetje koud lijken te zijn, omdat ze een psychologische verdediging ontwikkelen die kan worden veroorzaakt door traumatische of moeilijke situaties, zoals in de steek gelaten worden door hun ouders of bijvoorbeeld lijden aan huiselijk geweld.

Deze psychologische verdediging is een aandoening die Reactive Attachment Disorder wordt genoemd, die vaak ontstaat als gevolg van misbruik of misbruik van kinderen en die vaker voorkomt bij kinderen in weeshuizen vanwege de slechte emotionele relatie die ze hebben met hun biologische ouders..

Wat is reactieve hechtingsstoornis

Reactive Attachment Disorder treft vooral baby's en kinderen, verstoort de manier waarop banden en relaties worden gecreëerd, en kinderen met deze ziekte zijn koud, verlegen, angstig en emotioneel afstandelijk..

Een kind met een reactieve hechtingsstoornis kan niet volledig worden genezen, maar met de juiste follow-up kan het zich normaal ontwikkelen en vertrouwensrelaties opbouwen gedurende zijn hele leven..

Oorzaken van reactieve hechtingsstoornis

Deze aandoening ontstaat meestal in de kindertijd en kan verschillende oorzaken hebben, waaronder:

Kindermishandeling of kindermishandeling;
Verlating of verlies van ouders;
Gewelddadig of vijandig gedrag van ouders of verzorgers;
Herhaalde veranderingen van zorgverleners, bijvoorbeeld het meerdere keren wijzigen van weeshuizen of families;
Opgroeien in omgevingen die de mogelijkheid tot hechting beperken, zoals instellingen met veel kinderen en weinig verzorgers.

Deze aandoening doet zich vooral voor wanneer kinderen onder de 5 jaar enige scheiding van het gezin lijden, of als ze het slachtoffer zijn van mishandeling, misbruik of verwaarlozing tijdens de kindertijd.

Belangrijkste symptomen en hoe te identificeren

Enkele van de symptomen die kunnen wijzen op de aanwezigheid van dit syndroom bij kinderen, adolescenten of volwassenen zijn onder meer:

Gevoel van afwijzing en verlatenheid;
Affectieve armoede, moeilijk te tonen affectie te tonen;
Gebrek aan empathie;
Onzekerheid en isolatie;
Verlegenheid en terugtrekking;
Agressiviteit tegenover anderen en de wereld;
Angst en spanning.

Wanneer deze aandoening bij de baby optreedt, is het gebruikelijk om huilend te drinken, een slecht humeur te hebben, de genegenheid van de ouders te vermijden, alleen te zijn of oogcontact te vermijden. Een van de eerste waarschuwingssignalen voor ouders is dat wanneer het kind geen onderscheid maakt tussen de moeder of vader en vreemden, er geen speciale affiniteit is, zoals verwacht.

Hoe verloopt de behandeling

Reactieve gehechtheidsstoornis moet worden behandeld door een opgeleide of gekwalificeerde professional, zoals het geval is bij een psychiater of psycholoog, die het kind zal helpen om banden met familie en samenleving aan te gaan.

Daarnaast is het erg belangrijk dat de ouders of verzorgers van het kind ook training, counseling of therapie krijgen, zodat ze kunnen leren omgaan met het kind en de situatie.

Bij kinderen die in weeshuizen wonen, kan de monitoring van maatschappelijk werkers ook helpen bij het begrijpen van deze stoornis en strategieën zodat deze kunnen worden overwonnen, waardoor het kind in staat is om genegenheid te geven en te ontvangen..