Startpagina » Algemene praktijk » Tic nerveus wat het is en wat te doen

    Tic nerveus wat het is en wat te doen

    Zenuwachtige tics komen overeen met motorische of vocale actie die herhaaldelijk en onvrijwillig wordt uitgevoerd, zoals meerdere keren met uw ogen knipperen, uw hoofd bewegen of aan uw neus snuiven. Tics verschijnen meestal in de kindertijd en verdwijnen meestal zonder behandeling tijdens de adolescentie of de vroege volwassenheid..

    Tics zijn niet ernstig en belemmeren in de meeste gevallen de dagelijkse activiteiten niet. Wanneer tics echter complexer zijn en vaker voorkomen, is het belangrijk om een ​​neuroloog of psychiater te raadplegen om de diagnose te stellen, omdat dit het Tourette-syndroom kan zijn. Leer hoe u het Tourette-syndroom kunt identificeren en behandelen.

    Waarom het gebeurt

    De oorzaken van nerveuze tics zijn nog niet goed vastgesteld, maar ze treden meestal op als gevolg van overmatige en frequente vermoeidheid, stress en angststoornissen. Mensen die echter constant onder stress staan ​​of zich meestal angstig voelen, zullen de tics niet noodzakelijk ervaren.

    Sommige mensen zijn van mening dat het optreden van tics verband houdt met het falen van een van de hersencircuits als gevolg van genetische veranderingen, die een grotere productie van dopamine veroorzaken, waardoor onvrijwillige spiercontracties worden gestimuleerd..

    Belangrijkste symptomen

    Zenuwtics komen overeen met onvrijwillige spiercontracties, die het meest voorkomen in het gezicht en de nek, wat kan resulteren in:

    • Ogen knipperen herhaaldelijk;
    • Beweeg je hoofd, zoals het heen en weer of zijwaarts kantelen;
    • Bijt op je lippen of beweeg je mond;
    • Beweeg je neus;
    • Haal je schouders op;
    • Gezichten.

    Naast motorische tics kunnen er ook tics zijn die verband houden met de emissie van geluiden, die bijvoorbeeld kunnen worden beschouwd als hoesten, klikken op de tong en snuiven van de neus.

    Tics zijn meestal mild en zijn niet beperkend, maar er zijn nog steeds veel vooroordelen en onaangename opmerkingen met betrekking tot mensen met nerveuze tics, die kunnen leiden tot isolatie, verminderde affectieve cirkel, onwil om het huis te verlaten of activiteiten uit te voeren die eerder waren aangename en zelfs depressie.

    Syndroom van Tourette

    Zenuwachtige tics vertegenwoordigen niet altijd het Tourette-syndroom. Meestal wordt dit syndroom gekenmerkt door frequentere en complexere tics die de kwaliteit van leven van de persoon in gevaar kunnen brengen, omdat er naast gewone tics, zoals knipperende ogen, ook stoten, trappen, tinnitus, luidruchtige ademhaling en het raken van de borst zijn, bijvoorbeeld met alle bewegingen onvrijwillig uitgevoerd.

    Veel mensen met het syndroom ontwikkelen impulsief, agressief en zelfdestructief gedrag en kinderen hebben vaak leerproblemen. 

    Een kind met het Tourette-syndroom kan herhaaldelijk zijn hoofd heen en weer bewegen, met zijn ogen knipperen, zijn mond openen en zijn nek uitstrekken. De persoon kan zonder duidelijke reden obsceniteiten spreken, vaak midden in een gesprek. Ze kunnen ook woorden herhalen onmiddellijk na het horen, echolalia genoemd. 

    De karakteristieke tics van dit syndroom komen voor in de leeftijd van 7 tot 11 jaar en het is belangrijk dat de diagnose zo snel mogelijk plaatsvindt, zodat de behandeling kan worden gestart en het kind niet zoveel gevolgen van dit syndroom in zijn dagelijks leven voelt.. 

    Een vroege diagnose kan ouders helpen begrijpen dat gedrag niet vrijwillig of kwaadaardig is en dat ze niet met straf worden gecontroleerd.

    Hoe wordt de behandeling van nerveuze tic gedaan?

    Nerveuze tics verdwijnen meestal tijdens de adolescentie of de vroege volwassenheid en behandeling is niet nodig. Het wordt echter aanbevolen dat de persoon psychotherapie ondergaat om de factor te identificeren die het verschijnen van tics stimuleert en zo het verdwijnen ervan te vergemakkelijken..

    In sommige gevallen kan het door de psychiater worden aanbevolen om bepaalde medicijnen te gebruiken, zoals neuromodulatoren, benzodiazepines of bijvoorbeeld het toedienen van botulinetoxine, afhankelijk van de ernst van de tics.