Syndroom van Stevens-Johnson Wat is het, symptomen en oorzaken
Het Stevens-Johnson-syndroom is een zeldzaam maar zeer ernstig huidprobleem dat roodachtige laesies op het hele lichaam veroorzaakt en andere veranderingen, zoals ademhalingsmoeilijkheden en koorts, die het leven van de getroffen persoon in gevaar kunnen brengen..
Over het algemeen ontstaat dit syndroom als gevolg van een allergische reactie op sommige medicijnen, vooral op penicilline of andere antibiotica, en daarom kunnen symptomen tot 3 dagen na inname van de medicatie optreden..
Het Stevens-Johnson-syndroom is te genezen, maar de behandeling ervan moet zo snel mogelijk worden gestart met ziekenhuisopname om ernstige complicaties te voorkomen, zoals gegeneraliseerde infectie of verwondingen aan interne organen, die de behandeling moeilijk en levensbedreigend kunnen maken.
Bron: Centra voor ziektebestrijding en -preventie
Belangrijkste symptomen
De vroege symptomen van het Stevens-Johnson-syndroom lijken sterk op die van griep, zoals bijvoorbeeld vermoeidheid, hoesten, spierpijn of hoofdpijn. Na verloop van tijd verschijnen er echter enkele rode vlekken op het lichaam, die zich uiteindelijk door de huid verspreiden.
Bovendien komen andere symptomen vaak voor, zoals:
- Zwelling van het gezicht en de tong;
- Moeilijk ademen;
- Pijn of branderig gevoel in de huid;
- Keelpijn;
- Wonden op de lippen, in de mond en huid;
- Roodheid en brandend gevoel in de ogen.
Wanneer deze symptomen optreden, vooral tot 3 dagen na inname van een nieuw medicijn, wordt aanbevolen om snel naar de eerste hulp te gaan om het probleem te beoordelen en een passende behandeling te starten..
De diagnose van het Stevens-Johnson-syndroom wordt gesteld door het observeren van de laesies, die specifieke kenmerken bevatten, zoals kleuren en vormen. Andere tests, zoals bloed-, urine- of laesiemonsters, kunnen nodig zijn wanneer andere secundaire infecties worden vermoed.
Wie loopt het meeste risico op het syndroom
Hoewel het vrij zeldzaam is, komt dit syndroom vaker voor bij mensen die worden behandeld met een van de volgende remedies:
- Jichtmedicijnen, zoals Allopurinol;
- Anticonvulsiva of antipsychotica;
- Pijnstillers, zoals Paracetamol, Ibuprofen of Naproxen;
- Antibiotica, vooral penicilline.
Naast het gebruik van medicijnen kunnen sommige infecties ook de oorzaak zijn van het syndroom, vooral die veroorzaakt door een virus, zoals herpes, hiv of hepatitis A.
Mensen met een verzwakt immuunsysteem of andere gevallen van het Stevens-Johnson-syndroom lopen ook een verhoogd risico.
Hoe de behandeling wordt gedaan
Behandeling voor het Stevens-Johnson-syndroom moet gebeuren in het ziekenhuis en begint meestal met het stoppen met het gebruik van medicatie die niet essentieel is voor de behandeling van een chronische ziekte, omdat het de symptomen van het syndroom kan veroorzaken of verergeren.
Tijdens een ziekenhuisopname kan het ook nodig zijn om serum rechtstreeks in de ader te injecteren om het vocht dat is verloren door het gebrek aan huid op de verwondingsplaatsen te vervangen. Om het risico op infectie te verminderen, moeten huidwonden bovendien dagelijks door een verpleegkundige worden behandeld.
Om het ongemak van de laesies te verminderen, kunnen koudwaterkompressen en neutrale crèmes worden gebruikt om de huid te hydrateren, evenals de inname van medicijnen die door de arts zijn beoordeeld en voorgeschreven, zoals antihistaminica, corticosteroïden of antibiotica..
Lees meer informatie over de behandeling van het Stevens-Johnson-syndroom.
