Fysiotherapie voor urine-incontinentie

Bij fysiotherapie zijn er geweldige behandelingsmogelijkheden om urine onder controle te houden, die voor of na de operatie worden aangegeven.

Fysiotherapie bestaat uit het versterken van de bekkenbodemspieren om onvrijwillig urineverlies te voorkomen, maar om het verwachte effect te hebben, moet het dagelijks thuis worden uitgevoerd, naast minimaal één keer per week naar de kliniek..

Bij fysiotherapie voor urine-incontinentie kunnen Kegel-oefeningen, elektrostimulatie, biofeedback en vaginale kegeltjes worden gebruikt. Dit type behandeling kan worden geïndiceerd voor alle gevallen van incontinentie, of het nu urgent is, stress, bij mannen, vrouwen, kinderen en zelfs na prostaatverwijdering.

Hieronder laten we zien hoe elke techniek kan worden uitgevoerd.

1. Kegel-oefeningen

Om de Kegel-oefeningen uit te voeren, moet je eerst de bekkenbodemspieren identificeren: probeer gewoon de plas vast te houden tijdens het urineren. Als je de urinestroom op zijn minst een beetje kunt verminderen, betekent dit dat je de juiste spieren aanspant.

Om deze oefeningen uit te voeren, moet je je blaas legen door te plassen, en dan moet je op je rug gaan liggen en deze samentrekking 10 keer achter elkaar doen, en dan moet je 5 seconden rusten. Dan moeten er nog 9 herhalingen van deze serie worden gedaan, in totaal 100 weeën.

Na een paar dagen kan een bal tussen de benen of elastische banden worden toegevoegd om de concentratie te behouden en de voltooiing van de complete set correct te vergemakkelijken.

2. Hypopressieve oefeningen

Om deze oefeningen uit te voeren, moet u zitten of staan ​​en uw buik zoveel mogelijk verkleinen, terwijl u ook de bekkenbodemspieren zuigt. Tijdens het uitvoeren van deze oefening moet u normaal ademen, maar om ervoor te zorgen dat de spieren in de vagina correct worden samengetrokken, kan dit worden geassocieerd met het gebruik van elektrostimulatie.

3. Vaginale kegels

Enkele weken nadat hij de Kegel-oefeningen correct heeft kunnen uitvoeren, kan de fysiotherapeut de introductie van kleine kegeltjes in de vagina aangeven, om de bekkenbodemspieren verder te versterken. De kegels hebben verschillende gewichten en je moet eerst met de lichtste beginnen. Voor het beste resultaat kan de fysiotherapeut aangeven dat de oefening in verschillende posities wordt uitgevoerd, zittend, liggend of staand, met als doel de kegel niet uit de vagina te laten vallen.

De eerste oefeningen moeten worden uitgevoerd met de vrouw liggend en daarna moet de intensiteit van de oefeningen worden verhoogd totdat de vrouw in staat is om de kegel gedurende ten minste 5 seconden in de vagina in staande positie te houden, en vervolgens bij het squatten, bijvoorbeeld. Een andere oefening is om de kegel in de vagina te steken en deze niet te laten vallen tijdens het lopen gedurende 15 tot 20 minuten.

5. Elektrostimulatie

Elektrostimulatie is een ander hulpmiddel waarbij het apparaat in de vagina of rond de penis wordt geplaatst en de penis een lichte elektrische stroom afgeeft, volledig draaglijk, waardoor het perineum onvrijwillig samentrekt. Studies hebben aangetoond dat dit geen groot voordeel oplevert bij de behandeling, maar het kan een grote hulp zijn voor vrouwen die niet precies weten welke spier ze moeten samentrekken, wat een goede optie is voor de eerste sessies.

5. Biofeedback

Dus, net als bij elektrostimulatie, moet een klein apparaat in de vagina worden ingebracht, verbonden met een computer, die tijdens de samentrekking van het perineum beelden en geluiden zal genereren. Dit apparaat kan nuttig zijn voor vrouwen om de spieren die moeten samentrekken te kunnen identificeren, omdat ze zich meer bewust zijn van de kracht die ze moeten uitoefenen tijdens elke beweging..

6. Goede zithouding

Het is ook onderdeel van de behandeling om altijd een goede zithouding te behouden, omdat er minder druk op de bekkenbodem staat, wat bijdraagt ​​aan het sneller genezen van incontinentie. Om in de juiste houding te zitten, moet je altijd op de billen zitten, zonder je benen te kruisen, en een kleine buikkramp houden. In deze positie worden de bekkenbodemspieren van nature versterkt.

Hoe weet u of de behandeling effect heeft?

Om te kunnen bevestigen dat de uitgevoerde behandeling het verwachte effect heeft, kan de fysiotherapeut de perineometer (Wilcoxon-test) en de test waarbij 2 vingers in de vagina worden ingebracht, vragen om het perineum samen te trekken (Wilcoxon-test). Het is dus mogelijk om het vermogen van deze spieren om vanaf de eerste sessie te samentrekken te evalueren.

Behandeltijd voor urine-incontinentie

De tijd die nodig is om urine-incontinentie te behandelen, hangt af van de mate van stoornis van het perineum en de inspanningen van de persoon om de oefeningen uit te voeren. De gemiddelde behandelingsduur varieert van 6 maanden tot 1 jaar en in ongeveer 6 tot 8 weken zijn de eerste resultaten waarneembaar. Maar na deze periode is het raadzaam om de oefeningen wekelijks te blijven uitvoeren, om de resultaten voor langere tijd te garanderen.

In sommige gevallen kan de arts een operatie aanbevelen om incontinentie te genezen, maar na ongeveer 5 jaar komt het vaak voor dat dezelfde symptomen opnieuw verschijnen, waardoor het noodzakelijk is om opnieuw een beroep te doen op fysiotherapie..

Hoe eten kan helpen

Zie hoe je water in de juiste mate drinkt en wat je nog meer kunt doen om de plas onder controle te houden in deze video:

WAT TE ETEN IN URINARY INCONTINENCE